Dit is het verslag van een fietstocht in het Loire gebied. De tocht is gefietst in juni 2005 door Peter en Ester met als passagiers in de fietskar Pelle van bijna 2 jaar en Elise van 5 maanden. De tocht begon in Blois, voerde daarna naar het westen en weer terug in het gebied van de Loire en de Cher. Een tocht van in totaal 480 km in 11 fietsdagen.

Wel gaan? Niet gaan? Door de verhuizing zijn we eigenlijk niet klaar voor een fietsvakantie, maar uiteindelijk vertrekken we toch. We willen de auto achterlaten in Blois langs de Loire; als het niet gaat kunnen we er altijd nog een gewone kampeervakantie van maken.

Onderweg hebben we miezerweer tot voorbij Parijs, een omleiding van vijftig kilometer bij Antwerpen en de nodige files, maar we komen toch om een redelijke tijd aan bij de camping van Chouzy-s-Cisse bij Blois. Gelukkig is de camping uitgestorven en zijn wij de enigen die te kampen hebben met twee kinderen die hun energie van de dag nog kwijt moeten. Pelle vind het een reuzeleuk spelletje om met slaapzak en al over ons heen te klauteren. En slapen? Ho maar!

We beginnen de dag met een door de camping verzorgd ontbijtje van een beetje stokbrood met jam en niet te drinken koffie. Niet echt een fietstersonbijt! We staan al voor elven klaar voor vertrek, wat helemaal niet gek is voor een eerste dag. Toch wel erg handig met pakken, zo'n bagagekar in plaats van fietstassen! De eigenaresse van de camping maakt eerst nog even een aantal foto's van ons voordat we mogen vertrekken.

We fietsten vandaag door een weinig spectaculair landschapje van dorpjes, bos en wat wijngaarden. Maar goed, we hebben deze tocht ook niet uitgezocht vanwege de landschapjes, want mooie landschapjes betekent klimmen, en dat zit er niet in dit jaar. Onderweg zijn we uitgebreid gestopt bij een riviertje en een speeltuintje. Eigenlijk ging het erg soepel, zowel met fietsen als met de kindjes achter in de kar.

We staan nu op de comfortabele camping van Vouvray. En alweer zitten we met een boefje dat niet wil slapen, en het is al over tienen …

Het heeft vannacht geonweerd en gestortregend, maar de kindjes sliepen er dwars doorheen. Gelukkig wordt het rond negen uur droog en kunnen we de tent uit om brood te halen en te onbijten. Twee uur later zijn ook de spullen droog en kunnen we verdergaan met onze tweede etappe. Na het zonnige eerste dagje was het alleen wel vrij koud en (tegen)winderig. De kinderen zitten gelukkig wel lekker warm in hun fietskar.

Onze eerste stop is in Tours, waar we ons in de (bescheiden) chaos van de aankomst van een Tour de France etappe storten om voor Peter een fietsbroek te zoeken. Met het haastige pakken thuis is er een foute fietsbroek meegegaan en moet Peter het zonder stellen. Helaas kan de VVV ons niet aan een adres helpen van een fietsenzaak. We vinden het wel raar dat er geen fietsenzaak zou zijn in een etappeplaats van de Tour de France... Behalve de kathedraal in Tours kunnen we niet veel bekijken door alle drukte die een aankomst van de Tour de France met zich meebrengt.

Na Tours wordt het dan toch wel een beetje afzien door gebrek aan conditie, klimmetjes en de tegenwind. We hebben vandaag overigens eindelijk een boel van de Loire gezien. We komen ook voor de eerste keer de fietsroutebordjes "La Loire à Velo" tegen, een uitgezette fietsroute langs de Loire. Jammer dat we deze route niet tegengekomen zijn bij de voorbereidingen voor onze tocht.

We staan nu op de gloednieuwe municipal van Savonniers, waar bijna iedereen vakantiefietser is. De wind is intussen gaan liggen en de zwarte wolken zijn ook wat verderop gaan hangen. Pelle heeft de smaak van het kamperen goed te pakken; hij struint de hele camping af en gebruikt ons in de tent nog steeds als klimrek. Hij weet nu ook hoe alles hoort; hij stopt de bidons terug in hun houders en is druk in de weer met hamer en haringen. Naast ons worden fanatieke fietsers in het kader van het net in gebruik genomen "La Loire à Velo" ondervraagd door de lokale omroep over hun avonturen.

Geen slecht begin van de dag: blauwe lucht, een vers stokbrood met hazelnootpasta en al om kwart voor tien op pad. En wat voor pad! Een stukje gloednieuw Loire à Velo fietspad en wel langs de Loire. We hadden onze eerste stop verdiend in Langeais, een leuk stadje aan een brug over de Loire. Ook hier hebben ze geen fietsbroeken, maar wel een terrasje met Ice-tea en uitzicht op het kasteel. Tot zover het gemakkelijke deel van de dag.

Na Langeais begint ons gebrek aan training ons weer op te breken en wordt het steeds kouder en winderiger. Onderweg vinden we nog wel een mogelijkheid om in lekker in het zonnetje te picknicken langs een leuk stukje Loire.

Uiteindelijk zijn we doorgefietst tot Chinon, waar we binnen komen bij het indrukwekkende kasteel. Van hieruit is het een comfortabele rit naar beneden, dwars door het mooie stadje en naar de camping aan de overkant van de Vienne. We hebben ons net op tijd geïnstalleerd, want het is nu gaan regenen. We zitten nu dus met z’n viertjes opgesloten in ons drie-persoons tentje. Pelle heeft wel eerst nog kans gezien om zich door een meisje op de wipkip in het speeltuintje een enorme bult te laten rammelen. Het blijkt gelukkig niet ernstig te zijn.

Het heeft de hele nacht geregend en ’s ochtends is het nog steeds dreigend grijs. Gelukkig vermaakt Pelle zich ook prima in de tent. We hebben onder deze omstandigheden niet zo’n zin in de lange etappe naar Saumur en zijn eigenlijk ook wel toe aan een rustdag. Nou ja, rustdag is een groot woord met onze kleine onderzoeker erbij. Hij struint tussen de buien door de hele camping af en wij er natuurlijk achteraan. ’s Middags zijn we nog even het stadje doorgefietst om Middeleeuwse huisjes te kijken. We hebben zelfs even een beetje blauwe lucht. Maar als de weermannen gelijk hebben duurt het nog wel tot zaterdag tot het goed weer wordt. Wij zijn al tevreden met wat minder wind en droog!

We rijden vandaag langs velden vol zonnebloemen en rijp graan en wijngaarden, maar jammer genoeg ontbreekt het bijbehorende zonnetje. Erger nog, we rijden door buien en tegenwind. We laten ons bijna ontmoedigen en bedenken al plannen voor een snelle rit terug naar Blois. Aangezien de kinderen weinig last van het weer lijken te hebben gaan we gewoon door … nu door beboste heuvels met af en toe een chateau.

Ook ligt de beroemde abdij van Fontevraud op onze route. Die zou wel leuk geweest zijn om te bezoeken, maar dat is niet zo eenvoudig met twee kinderen zonder wagentje en bovendien zaten we een beetje op hete kolen. Vandaar dat we ons hebben beperkt tot een picknick op de binnenplaats. Nog wel in de zon! We komen Saumur, het eindpunt van vandaag, van bovenaf binnen bij het prachtige kasteel. In de diepte wacht ons het stadje en de camping. We maken er een excursie naar de supermarkt en de Decathlon (eindelijk een fietsbroek gevonden) en worden er nog aangenaam verrast met een Mac ook.

Op de camping vinden een plekje naast de speeltuin, waar Pelle weer enthousiast gaat spelen. De speeltuin heeft een gevaarlijk klimrek met een glijbaan, maar de pleister van vandaag heeft niets te maken met dit speeltuig; Pelle wordt omver gereden door een meisje op een fietsje.

Pelle slaapt door het uitruimen van de tent heen en het wordt zo laat dat we hem wakker moeten maken. De tocht begint met een klim terug naar het kasteel en voert vervolgens door eindeloze wijngaarden. Later rijden we door het niets over smalle asfaltweggetjes. Een van de hoogtepunten van de dag had het chateau van Montsoreau moeten zijn, maar het stelt niet zo veel voor. Veel leuker is het nabijgelegen kerkje van Candes-st-Martin. Vooral van de buitenkant is het erg speciaal met al zijn beeldhouwwerk.

Onze etappe had moeten eindigen op de camping van Ussé, een leuk plaatsje met een prachtig chateau. We nemen ons voor om het de volgende ochtend uitgebreid te fotograferen, maar de iets verder gelegen camping blijkt zo vies, vergaan, onbeheerd en duur te zijn dat we wel door moeten fietsen. We zijn het terrein nog niet af of we worden getrakteerd op een enorme plensbui.

Gelukkig is er vijf kilometer verder ook nog een camping, denken we, maar … deze blijkt te zijn opgedoekt. Balen, want behalve nat is het ook nog erg laat en de nu eerstvolgende camping is nog eens tien kilometer fietsen. Uiteindelijk wordt onze moeite beloond en staan we op een heerlijke camping met een ideaal speeltuintje voor Pelle en lekker heet water.

Het begint weer te plenzen en wil niet meer stoppen...

Regen, regen en nog eens regen; we willen naar huis! Gelukkig weet het thuisfront ons te melden dat er beter weer komt. Voor vandaag zit er niets anders op dan een rustdag nemen, want alles is nat. In afwachting van het betere weer proberen we tussen de buien door een wasje te drogen, terwijl Pelle geniet van zijn speeltuin en de aandacht van de grotere kinderen. Hij is nu alleen bang voor fietsertjes.

Later in de middag zijn we nog even het stadje in gefietst om het chateau te bekijken en boodschappen te doen. De super blijkt boven aan een venijnige helling te liggen en midden in een regenbui. We hebben dan ook niet gekookt maar onszelf getrakteerd op een aan z’n doos vastgeplakte pizza die we zowaar droog konden opeten. ’s Nachts nog een buitje en dan hebben we ons quotum wel gehad voor deze vakantie, hopen we.

Blauwe lucht! En nog wel de hele dag lang. Er is genoeg (tegen)wind voor een beetje verkoeling, dus echt ideaal fietsweer. We rijden langs de Indre, langs visstekjes en prachtige huizen. Onderweg pauzeren we bij de zoveelste speeltuin; je kunt het zo gek niet bedenken of Pelle klimt er gewoon op. We kwamen onder andere door Montbazon, een leuk plaatsje met veel water, oude huisjes en een donjon met een nogal ontsierend Mariabeeld erop.

En toen waren we er alweer bijna, want vandaag hebben we een korte etappe. We denken een rustige camping gevonden te hebben in Veigné, maar het stroomt hier steeds voller met Nederlandse caravans op doortocht (op afstand te herkennen aan hun camping-droogmolen). Bovendien hebben ze een zanger ingehuurd die al de halve dag gouwe ouwen zingt. Maar toegegeven, Pelle geniet van het zwembad, het springkasteel en de speeltuin en de voorzieningen zijn goed. Er is zelfs een babybad met douche en stop waar Pelle helaas panisch van wordt.

Vandaag is de dag van de zon en het rijpe graan. Verder is er op de route niet veel te zien; geen rivier en ook geen leuke plaatsjes. Ergens tussen het graan stond een bezienswaardige abdij (St Jean-du-Grais), in wiens schaduw we graag hadden gepicknickt, maar zowel abdij als toegangsweg zijn pas ergens in de middag open. Nu wordt het een broodje tussen het koren. En nog een pauze bij St Martin-le-Beau, een veelbelovend kerkje dat helaas ook al dicht was. Pelle drinkt er stoer uit een blikje ice-tea en liep heen en weer naar de prullenbak om er dingetjes in te gooien.

Onze laatste kans op het bekijken van een bezienswaardigheid vandaag is de pagode bij Amboise maar dit mislukt helaas uiteindelijk ook, want hij wordt niet aangegeven. En dat terwijl Pelle nodig zijn energie kwijt moet en Elise honger heeft. Er zit dan ook niets anders op dan stoppen bij een veldje geiten aan de rand van Amboise en wat te eten. We staan nu op de camping van Amboise, een langgerekt geval aan de Loire. We hebben even rust voor het eten, want de kindjes liggen zowaar te slapen.

We beginnen met een klim Amboise uit, langs het kasteel en het Leonardo da Vincipark en het park van de mini chateaux. Daarna volgt er een bos. De grote beloning van vandaag moet het beroemde kasteel van Chenonceaux worden, maar dat kun je alleen zien als je in de rij gaat staan voor toegangskaartjes. De rij is lang en eigenlijk kunnen we ook helemaal niet het chateau in met onze bagage en zonder kinderwagen. Dat is dus voor niks een heen en weertje tussen de Loire en de Cher. We eindigen de dag in Montrichard, waar we ons vandaag beperken tot een bezoekje aan de Super-U. Aardig campinkje trouwens; klein en met redelijke voorzieningen. Alleen is het warme water ’s avonds op.

We krijgen een beetje het heen en weer; vandaag fietsten we weer van de Cher naar de Loire. Maar eerst bekeken we Montrichard, een alleraardigst stadje met een donjon en vakwerkhuisjes.

Daarna moeten we het doen met stoppelvelden en een brandende zon met als enige afwisseling Pontlevoy, waar we de abdij hebben gelaten voor wat-ie was en meteen voor de Ice-tea zijn gegaan. Uiteindelijk zijn we neergestreken in Chaumont-s-Loire.

Het is vandaag “quatorze juillet”, al is daar op hier en daar een vlaggetje na weinig van te merken. We beginnen met een valse start; we waren een opblaaskussentje vergeten en worden in het plaatsje aangesproken door iemand die ons dat tevergeefs probeert uit te leggen. We hebben net een klim naar het stadje gemaakt en niet zo veel zin om terug te gaan voor iets waarvan we niet weten wat het is, maar gelukkig dus toch gegaan. Eigenlijk willen we toch wel het plaatselijke chateau zien en beklimmen er een verschrikkelijk steil pad voor, waarbij we net zo veel bekijks trekken als het chateau zelf. Maar het was de moeite waard! Een echt plaatjesboekkasteel met veel ronde torens en een ophaalbrug en boven op een heuvel met uitzicht.

Vervolgens worden we ook nog getrakteerd op een stuk weg met bomen en dus veel welkome schaduw. De mussen vallen namelijk van het dak. Net toen we het nodig hadden zorgde de Loire-en-Vélo voor een fijne picknickplaats aan een riviertje. Bomen, bankjes en het gezellige gekwaak van kikkers.

Een uurtje later zitten we op een terrasje in Fougères met uitzicht op alweer een puzzelwaardig kasteel. Ernaast lag een kerkje; niet heel spectaculair, maar Pelle wordt helemaal enthousiast van het glas-in-lood. Na Fougères wordt het zwaar. We moeten veel klimmen en dat viel niet mee op het heetst van de dag tussen de mais en de zonnebloemen. We staan nu op een (louter door Nederlandse gezinnen bevolkte) camping bij Cheverny. Het ligt nogal een eind van het stadje vandaan, maar het is hier zo comfortabel dat we hier best een dagje willen blijven. Zwembad, kinderbadje, warm water, een plekje naast de speeltuin, een winkeltje en een restaurantje met FRIET!

Zo’n luxe, daar wilden we nog wel een dagje van genieten, zeker toen we nog niet wisten dat het er stikte van het stekende ongedierte. Het was wel even slikken toen ze bij de receptie zeiden dat we nu niet meer in aanmerking kwamen voor het speciale fietserstarief van 10 Euro en er nu 23 moesten betalen. Allereerst werd het hoog tijd om eens een chateau van binnen te bekijken. Dat van Cheverny was achteraf misschien niet de gelukkigste keuze; de tuin bestaat uit gras en kiezels en van het barokke interieur is maar bar weinig open voor publiek.

Gelukkig vind Pelle het er super, vooral de harnassen en de trappen. We hebben ook niet veel tijd; Elise is toch wel zwaar om op de arm rond te sjouwen, Pelle moet verschoond worden en de winkel ging bijna dicht. De rest van de dag brengen we door bij het zwembad. Elise slaapt in haar babynest en Pelle speelt lekker in het kleine badje. De campingeigenaar komt ons er zoeken om te melden dat we toch konden blijven voor het fietserstarief; waarschijnlijk te danken aan Pelle’s charmes. Na het zwembad speelt Pelle nog in het speeltuintje waar hij in zijn overmoedigheid voor de tweede keer van de glijbaan tuimelt. Gelukkig komt hij er vanaf met een snoet vol zand.

Vanwege de enorme hitte gaan we al vroeg op weg naar Chambord. Het blijkt een heerlijke bosrijke route te zijn. Het laatste stuk hebben we zelfs een fietspad! Het chateau is erg indrukwekkend; enorm groot met ontelbare torentjes en gelegen aan een enorme tuin. Pelle nam ons beurtelings op sleeptouw; hij wees met zijn vingertje waar hij naartoe wilde; naar het kasteel en dan weer naar de paarden van de paardenshow.

De route gaat verder langs de Loire, waar we op een gegeven moment Blois statig aan de overkant van zien liggen. Blois bleek nogal steil en fietsonvriendelijk te zijn, wat ons er niet van weerhield om de kathedraal op te zoeken in een wirwar van oude straatjes met trappetjes. Pelle’s mond valt weer open van de mooie ramen en ook de donkere crypte spreekt wel tot zijn verbeelding.

En dan bedenken we dat we eigenlijk best door kunnen rijden naar onze begincamping om de auto op te halen. Het was al een beetje laat op de dag (vijf uur), maar we moeten er niet aan denken om nog een keer 17 Euro te betalen voor de ergste camping van de hele tocht. We hadden nog een lus kunnen maken de andere kant op, maar met de auto binnen bereik moeten we weer denken aan ons huis wat nog lang niet af is na de verhuizing...